Temmuz 2020’de değerli bir çalışma, oluşturulan yapay Güneş ışığının yüzeylerde SARS-CoV-2’yi süratli bir biçimde etkisiz hale getirdiğini ortaya koymuştu. Deniz düzeyinde berrak bir yaz gününü temsil eden yapay Güneş ışığına maruz bırakılan bir tükürük örneğinde Koronavirüs, 6,8 dakikada etkisiz hale geliyordu. Lakin bu müddet, farklı bir çalışmada Güneş ışığının Koronavirüs’ü etkisiz hale getirişinin teorik bir modeli hazırlanması ile belirlenen müddetten çok daha kısaydı.
Şimdiyse UC Santa Barbara, Oregon Eyalet Üniversitesi, Manchester Üniversitesi ve ETH Zurich’ten bir araştırma grubunun Bulaşıcı Hastalıklar Mecmuası’nda ortaklaşa yazdığı yeni bir makalede, bu sonuçlardaki farkın nedeni ele alınıyor. Laboratuvar deneylerinde virüsün etkisiz hale geçme suratının, teoride iddia edilenden birkaç kat daha süratli olduğu görülüyor. Virüsler bu çalışmaya nazaran, teoride kestirim edilenden sekiz kat daha süratli etkisiz hale geliyor.
Makalenin muharrirleri, bu farkı açıklamak için, cildimizin yanmasına neden olan daha yüksek güçlü ultraviyole ışığın B versiyonun (UVB) yanı sıra, cilt yaşlanmasına neden olan Ultraviyole A’nın (UVA) da göz önünde bulundurulması gerektiğini öne sürüyorlar. California Santa Barbara Üniversitesi Makine Mühendisliği Kısmı’ndan, makalenin baş muharriri Paolo Luzzatto-Fegiz yaptığı açıklamada, “Teori, UV-B’nin virüsün RNA’sına çarpıp ona daha süratli ziyan verdiğini varsayıyor. Ama UVA’nın da virüse karşı tesirli olduğunu görmemiz gerekiyor. Ortadaki farkın da, ultraviyole ışın cinslerinin farkından kaynaklanıyor olması mümkün” diyor.
Bu şimdilik yalnızca bir varsayım. Araştırmacılar kendileri için rastgele bir modelleme yahut deney yapmadılar, lakin basitçe bilgi ve teori ortasındaki tuhaf uyuşmazlığı vurguladılar. Şimdi, bu bahiste yeni araştırmalar yapılması bekleniyor.