Safkan köpekler üzerinde yapılan bir araştırma, boyut, cins, cinsiyet, yaş ve çevresel tesirler dahil olmak üzere köpek dostlarımızı daha saldırgan yapan etkenleri bulduğunu argüman ediyor. Bulgular, öteki şeylerin yanı sıra, yanlış ırklardan korktuğumuzu gösteriyor. Dahası, çeşitleri bir rol oynasa da, bir köpeğin tehlike arz edip etmediğini ölçmede daha az kıymetli faktörlerden biri olduğu görünüyor.
Helsinki Üniversitesi’nden Profesör Hannes Lohi, ısırma yahut sık sık hırlama ile ölçülen, evcil hayvanlarının insanlara karşı saldırganlığı konusunda binlerce Fin köpek sahibini araştırdı. Kullanılabilir 9.270 tariften 1.791’i (yüzde 19.3) yüksek saldırganlık kriterlerini karşıladı. Scientific Reports’ta yayınlanan çalışma, sahiplerin karşılıklarının saldırganlığı ölçmenin gerçek bir yolu olduğunu argüman ediyor, lakin birtakım köpek sahiplerinin kimi makus davranışları başkalarından daha fazla kabul etmekte isteksiz olabileceği inandırıcı görünüyor. Bilhassa, sık sık tehlikeli olarak tanımlanan ırkları tutanlar, köpeklerinin klişeye uyduğunu kabul etmek istemeyebilir.
Lohi’nin bilgi setinin gerçek olduğunu varsayarsak, birtakım hayli net modeller ortaya çıkıyor. Öncelikle, saldırganlık yaşla birlikte artıyor ve erkek köpeklerin saldırganlık gösterme mümkünlüğü dişilere nazaran yüzde 72 daha yüksek.
Çevresel faktörler de kıymetli gözüküyor; birisinin sahip olduğu birinci köpek, daha sonraki köpeklere nazaran daha saldırgan, bu da insanların köpek eğitme hünerlerinin vakitle geliştiğini gösteriyor. Tek köpeklerin, kendi çeşitlerinden başkalarıyla yaşayanlara nazaran insanlara saldırganlık gösterme mümkünlüğü yüzde 23 daha yüksek gözüküyor lakin müellifler, bunun nedeninin insanların kendilerine saldırabileceğini düşündükleri köpekler için arkadaş bulmamaları olduğundan emin değiller.
Köpeklerde bir Napolyon kompleksi – insanlarda gerçekliği kuşkulu görülebilse de – olduğu da görülüyor. Makalede belirtilene nazaran küçük köpeklerin saldırgan olma mümkünlüğünün büyük olanlara nazaran yüzde 49, orta büyüklükteki köpeklerden ise yüzde 38 daha yüksek olduğu bulunmuş durumda. Büyük ve orta boyutlar ortasındaki fark ise istatistiksel olarak manalı değil.
Bu durumun mümkün bir açıklaması, küçük köpeklerin korkmak için daha fazla nedeninin bulunması olabilir, zira Lohi, bir hayvanın dehşetinin insanlara saldırganlık gösterip göstermeyeceğinin açık orta en âlâ öngörücüsünü bulduğunu belirtiyor.
Başyazar Salla Mikkola yaptığı açıklamada “Bunun ardındaki mümkün nedenlerden biri, bir hastalığın neden olduğu ağrı olabilir. duyuların bozulması, yaklaşan insanların fark edilmesini zorlaştırmaya katkıda bulunabilir ve köpeklerin ani durumlara reaksiyonları agresif olabilir” diyor.
Hangi Köpek Irkı Daha Saldırgan?
Irklar için sonuçlar ise çok daha az net. Geçmişte yapılan araştırmalar, chihuahualar ve Jack Russell’ların bilhassa agresif olduğunu bulmuştu, lakin Lohi, aslında beden ölçüsü hesaba katıldığında birçoklarından daha az agresif olduklarını bildiriyor. Bu çalışmada, saldırgan ırkların sıralamasında rough collieler (Uzun Tüylü Collie), minyatür kanişler ve minyatür schnauzerler birinci sırada yer alıyor. Öte yandan, Labradorlar ve Golden Retrieverlar, başka ırklara nazaran daha düşük saldırganlık gösteren sakin prestijlerini hak ediyor üzere görünüyor. Birtakım ülkelerin çok tehlikeli bulduğu ve kısıtlanmış bir cins haline getirdiği Staffordshire Bull Terriers, aslında saldırganlık için ortalamanın altında kalıyor, lakin saldırmaya karar verirlerse çok ziyan verici olabiliyorlar.
Lohi, bu sonuçları daha az saldırgan köpekler için seçim yapmanın bir yolu olarak sunuyor lakin yaşla birlikte ortaya çıkan değişikliklerle nasıl başa çıkılacağı şimdi net değil. Bununla birlikte, sahiplerin tercihleri hakkında çok fazla iyimserliği ortaya çıkarması kelam konusu olabilir. Bir çalışma, kişilik testlerinde uyumsuzluk için yüksek puan alan gençlerin daha saldırgan köpekleri tercih ettiklerini de bulmuş durumda ki bu muhtemelen o kadar da şaşırtan olmadığı söylenebilir…