Kaliforniya, San Diego yakınlarındaki Palomar Gözlemevi, 19 Temmuz 1952’de gece gökyüzünde değerli bir araştırma gerçekleştirdi. Bu araştırmada, makul bir bölgeye odaklanıldı ve bu bölge birden çok defa fotoğraflarken, yıldızların önünden geçerken ışıklarını çok az karartan asteroitler üzere Güneş Sistemindeki cisimler tespit edilmeye çalışıldı.
O akşam saat 8:52’de birbirine yakın üç yıldızın bulunduğu bir imaj yakaladılar. Saat 21.45’te birebir bölgenin ikinci bir fotoğrafı çekildi. Bu sefer bu üç yıldız görünmüyordu.
Bu epey alışılmadık bir durum. Yıldızlar Betelgeuse üzere parlaklıklarını kaybederek kararabilir ya da patlayarak saatler ya da günler boyunca bir parlaklık bırakabilir. Lakin bu üç yıldız akşam 8:52’de görülürken, yalnızca bir saat üzere kısa bir müddet içinde ortadan kaybolmuştu.
Yeni bir araştırma, işte bu üç yıldızın akıbetine odaklanıyor. Bu çeşit “geçici olaylarla” ilgilenen yeni bir takım mevzuyu inceledi ve birkaç mümkün açıklamaya ulaştı. Birinci evvel objelerin o vakitten beri bir daha görülüp görülmediğine baktılar.
Henüz hakem incelemesinden geçmemiş olan ön baskı makalesinde grup, “daha yeni imajlarda ve kataloglarda üçlü süreksiz geçişi aramak için Sanal Gözlemevi yeteneklerinden yararlandık” diye yazıyor ve devam ediyor: “Bu araştırmanın sonucu, sonraki 69 yıl boyunca bu bölgenin daha sonraki hiçbir manzarasında süreksiz bir şeyin görünmediği sonucuna vardı.”
Daha sonra takım, süreksiz olayları birebir bölgede yakalanan başka yıldızlarla karşılaştırdı. Bilhassa objelerin kenarlarına hakikat değerli farklılıklar varsa, bu durum, fotoğraf plakalarındaki kusurlara yahut hatta bu plakalara çarpan temel parçacıklara işaret edebilirdi. Ancak farklı boyutlarda olmalarına karşın hallerin epey benzeri olduğunu buldular.
Ekip, “Özet olarak, süreksiz olayın gerçek manada çözümlenmemiş nokta ışık kaynağından diğer bir şey olduğuna dair hiçbir delil bulamadık” diye yazdı ve ekledi: “Özellikle profiller, uçak, asteroit yahut temel parçacık üzere hareketli bir kaynağa yahut fotoğraf plakasında bir kusura dair hiçbir delil göstermiyor.”
Bu yüzden grup, yıldızların bu halde kaybolmasının nadirliği göz önüne alındığında, yıldızların bağımsız olarak kararmasını ihtimal dışı bıraktı. Bu objelerden birinin görüş alanımızdan kaybolmasına neden olan şey her neyse, hepsinin kaybolmasına neden olmuştu. Tıpkı formda, bunların ortak bir olay nedeniyle kısa müddetliğine parlamasına neden olan soluk objeler de olabilirdi.
Eğer bunlar sahiden de uzaydaki üç başka nesneyse, bu durum, ışığın (ve ortadan kaybolmasının) o saatlik vakit dilimi içinde gezegenimize ulaşması için bunların birbirine yakın olması gerektiği manasına gelir. Şayet hakikat açıklama buysa, objelerin başka açıklamalara nazaran Güneş Sistemimize çok daha yakın olması gerekir.
“Nedensel olarak ilişkili olmak için, üç ışık kaynağının fizikî olarak birbirinden 6 au uzaklıkta olması ve 2 ışık yılından daha uzak olmaması gerekir. Bu uzaklık en yakın yıldız olan alfa Cen sisteminden daha azdır ve üç geçişin yerini Güneş’in yakın etrafında, hatta iç Güneş Sistemi’nde yahut hatta Dünya’nın yörüngesinde bir araya getirir.”
Bu, objelerin asteroitler yahut güneş sistemimizdeki öteki objeler, tahminen de Oort bulutu olma ihtimalini artırıyor ve sonraki araştırmalarda neden görülmediklerini açıklıyor.
Ekibin öne sürdüğü bir öteki mümkünlük ise objelerin, uzay – vaktin son derece ağır objeler tarafından çarpıtıldığı, bazen objelerin gökbilimciler için çok uzak uzaklıklara büyütüldüğü yerçekimsel merceklenmeden kaynaklandığı istikametinde. Lakin takım, bu fikir hayli hoş olsa da, öbür bir gizemi ortaya çıkaracağı için hayal etmenin sıkıntı olduğunu söylüyor.
Ekip, “Bir saatten daha kısa bir müddet boyunca optik olarak parlak olan art plan objelerini ve ön plandaki yerçekimsel merceklemeyi içeren modeller makul görünüyor” diye yazdı ve devam etti: “Eğer öyleyse, saat altı geçişleri açıklamak için üç manzara üretebilecek mercek misyonu gören yapıya sahip kıymetli ölçüde büyük obje popülasyonu gereklidir.”
Ne yazık ki bu gizemin şimdi kesin bir yanıtı bulunmuyor ve grup benzeri süreksiz olaylar için daha fazla takip araştırması yapılması davetinde bulunuyor.
Çalışma, ön baskı sunucusu arXiv’de yayınlandı.